Weer een week voorbij. Nog 11 te gaan. Het schiet op. En... ik voel me goed. De pilletjes tegen misselijkheid blijven hun werk doen. En ik neem steeds minder pijnstillers. Alleen het slapen lukt niet meer zo goed. De vervolgvragen beginnen weer in mijn hoofd te spelen. Wat, hoe, wanneer, voldoende, en dan, ... Vanavond neem ik weer een inslapertje. Hoewel... straks gaan we naar de bijeenkomst van neven en nichten van de Wylins. Het wordt wellicht toch wel een beetje laat. Maar morgen kunnen we allemaal lang slapen. En het positieve nieuws... mijn nichtje zal er zijn!
Tussendoor voor mijn collega's die mijn blog volgen. Vanmorgen ben ik met turnleraar Christophe op blits bezoek geweest bij collega Luc. Was nog zeer vermoeid van de operatie en klaagde over heel wat pijn. Ik hoop dat alles goed komt. Zal hem in de komende weken nog wel eens bezoeken. Duimen dat alles goed komt.
Vlekjes
Hans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten