Voilà, de radiotherapie zit er op. Ik zit nu weer in de wachtkamer. Alweer. De race op de rollercoaster is afgelopen. Het is nu uitkijken naar wat komt.
Twee zaken staan nu nog op de agenda: 20 december MRI en consultatie bij dr. Nuyts. Daar hoop ik te vernemen wat de toestand van het oedeem is (verdwenen of niet) en of de tumor gegroeid is of niet. Tweede afspraak heb ik op 6 januari bij professor Boterberg van de Radiotherapie. Wat ik daar te horen kan krijgen weet ik eigenlijk niet. Ik vermoed (!) eens nakijken hoe ik de therapie heb verdragen en misschien een PETscan vastleggen om de activiteit van de de tumor te meten. Ik weet het eigenlijk niet.
Dit hoofdstuk is afgesloten, deel twee ligt nu klaar. Bang om eraan te beginnen. Want ik weet alweer niet wat er in staat en hoe het afloopt. Ja, en toch moet ik blad per blad lezen, ondergaan. Ik moet er aan beginnen, ik heb geen andere keuze. Maar het is wel stressen!
Toch probeer ik het een beetje uit mijn hoofd te zetten en aan andere leuke dingen te denken. Ik ben heus wel blij dat het voorbij is, maar het is nog niet gedaan. En bovendien hét zit er nog en ik weet er niks meer over. Goed of slecht? Geen idee. Wachten.
Nichtje. Het goede vandaag was dat ik samen met mijn laatste chauffeuze Mieke D onze collega ging bezoeken in het UZ. Toen we er aankwamen was hij niet op zijn kamer. Bij navraag bleek dat hij gisterenavond naar huis was gegaan. Dat was pas positief nieuws! Kan het herstellen eindelijk beginnen. Kop op Luc!
Groeten vanuit de wachtkamer
Vlekjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten