Laat me toe eerst te zeggen dat ik het voorlopig nog altijd goed stel. Enkel veel last van vermoeidheid. Toch ben ik vandaag net als gisteren, naar school gefietst. Nee, ik geef voorlopig nog geen les (het zou me helaas nog niet lukken), maar het was vandaag zinvolle dag voor de eerste graad en ik ben over de middag een potje koffie gaan drinken met de SPM-collega's.
Ondanks mijn vermoeidheid, hebben we gisteren met Ortier fantastisch gerepeteerd. En op aanraden van dokter Tom ben ik met een pilleke in bed gekropen en met leuke koormelodieën in slaap gevallen. Helaas, vandaag geen basles, geen combo. Te moe om me nog te verplaatsen. Zie het niet zitten.
Als titel schreef ik 'Baaldag'. Doelend op het slechte nieuws dat ik gisteren vernam. Collega en ex-collega maken moeilijke tijden door wegens ernstige en slepende ziekte. Bitter. Pijnlijk. Voor hen ook helaas letterlijk.
Maar wat me nog het meest in droefenis hult, is het overlijden van Rudi Reunes. Soldate moat en collega muzikant. Schitterend trompettist. We leerden elkaar kennen in de muziekkapel van de Zeemacht. Shit, overleden, las ik, na een verkeersongeval.
Nichtje, vandaag zou het niet passend zijn om mijn positieve gedachten te noteren. Het is voor de volgende keer.
Echtgenote van Rudi, al vermoed ik dat je mijn blog niet leest, ik leef met je mee. Mijn innige deelname.
Hans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten