Zoals een collega mij schreef, is het zo moeilijk om te beginnen, om woorden te zoeken, te vinden, emoties te verwoorden. Niks anders dan afwegen te melig, te hard, te optimistisch, te pessimistisch, opnieuw starten, schrappen, wissen, opnieuw proberen, toch anders formuleren, ...
Maar eigenlijk wil ik gewoon beginnen. Beginnen voor de vele mensen die mij steunen, beterschap wensen, meeleven, mee verdrietig zijn, zelfs vergeten van zelf verder te leven, wel willen maar niet kunnen. Want niks is lastiger dan met vragen zitten. Vragen waarbij je het antwoord al kent, en eigenlijk niet wil horen. Maar de vraag stellen, dat is belangrijk, en moet ook kunnen. Dat geeft ons samen de mogelijkheid om op zoek te gaan naar een antwoord.
't Is moeilijk maar ik moet, denk ik, gewoon van start gaan. En een babbelaar zijnde, moet ik mijn ding, ei, woord kwijt. Sorry, maar eigenlijk wil ik het gewoon van mij af schrijven. Al mijn frustratie en emotie. Ik zie het als een therapie.
Want: schrijf me, bel (skype) me, laat me vlug iets weten! Of, volg hier mijn relaas en reageer (in stilte), krop het niet op.
En mag ik melig eindigen, mijn vrouwke heeft me hier in gang gezet. De blog aangemaakt en alles ingesteld (ik ging dat van mijn leven nooit doen en zie me hier nu). Wanneer ik door opname of andere ongemakken niet kan schrijven, zal Mieke de pen ter hand nemen. Een dikke merci, mijn lieve kleine schat! En zoals steeds: vlekjes!!
Mijn nichtje zei: "Schrijf elke dag één positieve gebeurtenis op" en dat ga ik ook proberen. Momenteel heb ik er in overvloed. Manilen met Jitse, sms-en met Janne (hoe werkt die nieuwe gsm alweer?), van Miekes nieuwe handboek zijn reeds 5000 exemplaren de deur uit, deze middag toffe Pedagogische Raad gehad op school, de tomatensoep smaakte heerlijk en vooral het vispanneke met de verse boontjes (hé Jitse), over de middag geskypet met Mieke (en 't werkte), heerlijk weertje vandaag, weer vele contacten gehad, en dat deuntje met de zachte contrabassolo van het Simon Rigter Kwintet (Passage of Jaco (?)) dat me de hele dag achtervolgde,... Heerlijk, heerlijk warm!
Dat heeft deugd gedaan
Vinden het nog altijd ongelooflijk hoe positief je er zelf tegenaan kijkt. Mr. Positivo is al jouw bijnaam geworden:-)
BeantwoordenVerwijderenEn we weten wel dat er al heel wat momenten zullen geweest zijn dat je het heel wat minder positief zag, al die vragen, die onduidelijkheid, niet weten wat jullie allemaal te wachten staat...Ook wij hebben het er net over dat het nog altijd niet te geloven is. Hopen dat we binnenkort uit een enge droom zullen ontwaken,...maar toch blijkt het nu zo te zijn.
Het voordeel nu, zoals je zelf zei Hans, is dat we weten waar er tegen moet gevochten worden.
'k Herinner mij zo spontaan de verbouwingswerken bij jullie toen een gat moest gemaakt worden tussen de keuken en de living...Amaai, daar moest ook wel efkes tegen gevochten worden en weet ook ..Hans, Mieke, Janne en Jitse..zoals jullie zelf kozen op deze blog 'together we are strong', zo is het ook é..
Alleen ging het moeilijk lukken maar 'together' wel.
Weet dat er ongelooflijk veel mensen jullie steunen, mee willen bouwen aan een zeer spoedig en vlot herstel! En als er moet 'gevochten' worden, wij staan zeker paraat!!