Hallo,
ik zit hier nu naast mijn ventje, dolblij hem te horen praten.
Ik krijg nu een les Nederlands, mijn leerkracht is Hans en in mijn agenda komt als onderwerp 'dictee':
Om 10u opnieuw plaatsgenomen in een karreke van de rollercoaster en om 10.30u werd er op de startknop geduwd. Ik werd omhoog getrokken, en dan weet je, komt die eerste afdaling, om vervolgens weer aan een nieuwe beklimming te beginnen. Eenmaal boven vertraagt mijn karreke, sta ik precies weer stil. Daar bevind ik me nu, wachtend op nieuws, wellicht op 13 september. Om dan uiteindelijk met een dolle vaart voorwaarts te gaan.
Even terug naar mijn ontwaakmoment: ik herkende onmiddellijk de stem van Dr. Nuyts, die me vroeg "Hoe gaat het?" En ik antwoordde "Goed, ik kan babbelen" (een babbelmachine als Hans krijgen ze niet stil, nietwaar tante Ingrid...).
Denken, ruiken, voelen, luisteren, horen, zingen van "Ik ga er tegenaan...", ik voelde me terug volop Hans. Ik kon zelf vragen aan de dokter om het thuisfront te verwittigen (schitterend dat Dr. Nuyts dat ook effectief gedaan heeft!) en was gerustgesteld. Het was echt wel de moeite om te wachten op de juiste naald, spraakcentrum niet geraakt, mission impossible tot een goed einde gebracht. Merci artsen!
Tijdens het ontwaken, heb ik er nog gelachen met de vakantieplannen van de verpleegsters: er gaat er eentje naar Mallorca, een ander vliegt vannacht naar Turkije. Dominiek verhuist van 't weekend... En Niko, bij bloedafname bij oudere mensen met moeilijk te vinden aders, gebruik je beter kinderspuitjes.
Ik wilde mij echt concentreren op hetgeen zich daar afspeelde, 'k wou de realiteit niet verliezen. Ik durfde niet meer in te slapen.
Ik word hier weer enorm goed verzorgd, dit keer geen mooie verpleegster maar Dieter doet zijn werk met hart en ziel. Merci!
Heb mijn naaste familie zelf kunnen bellen, wat voor iedereen geruststellend was.
Je ziet dat mijn secretareske het goed doet, het gaat hier om teamwork! (Hopelijk wordt dit beloond met een citytripke, mét de juiste trein én een Duvelke op een terrasje...)
Nichtje, ik ben nog Hans, de babbelaar van voorheen en geniet alweer van mijn familie.
Vlekjes,
Hans en Mieke
Hans en Mieke,
BeantwoordenVerwijderenwij zijn ook heel blij dat alles goed verlopen is. Hebben de ganse week alles op de voet gevolgd en heel erg met jullie meegeleefd. Chapeau voor de manier waarop jullie met dit probleem omgaan. Blijf dus alles positief zien.
Vele groetjes Dany en Annie
slaapwel Hans en Mieke taak is al deels volbracht nu op naar weg naar een volgende obstakel, maar wij staan allen achter jullie en helpen dan met een klein duwtje, zoals met pa als het bergop is met de rolstoel duwen wij dan met twee of drie op een rij en dat lukt ook
BeantwoordenVerwijderenvele groetjes aan de kids
oma
Hans, Mieke
BeantwoordenVerwijderenEen ongelofelijke opluchting, een stap in de goede richting. We blijven duimen!
...en Mieke, je doet dat heel goed, jullie zijn een echte tandem,he ('t rijmt wel niet echt met jullie rollercoaster-verhaal, maar blijven in de transportwereld ;-)
Veel groetjes vanuit de Dennenstraat.
Hey Hans en Mieke,
BeantwoordenVerwijderenNog niet veel laten horen van ons, maar wij volgen jullie op de voet ! We lezen heel ontroerd jullie verhaal en duimen zo vreselijk hard dat alles mag goedkomen. De manier waarop jullie je hierdoor worstelen is ongelooflijk en bewonderenswaardig ! Een koppel uit de duizend !
Goeie moed en we blijven onze vingers kruisen, alle dagen...
Liefs,
AM, Henk en de kids
Hans en Mieke,
BeantwoordenVerwijderenBlij te horen dat alles goed is verlopen. Wij volgen je blog op de voet, maar nu pas aangemeld als volger. Ook in Lichtervelde wordt dagelijks over jou gesproken. Sommige collega's volgen de blog, anderen vragen mij of er nieuws is. Ook daar wordt volop voor jou geduimd!!
Het is fantastisch hoe je er tegenaankijkt en kracht haalt uit de kleine dingen des levens,zoals ze zeggen. Zo kennen we je!
We hadden het er vandaag nog over op school: Zo'n schrijverstalent... dat wisten we niet!!
We blijven volgen en duimen!
Vele groetjes,
Caroline