Eerste werkweek

Even evalueren van mijn eerste werkweek. Heel tof, maar wel lastig om weer in het ritme te komen.

Het was, is, echt heel fijn om weer in school rond te lopen. De vertrouwde geur van de klas, de gang, de traphal te snuiven. Het contact met de leerlingen en het gevoel te hebben ze weer iets te kunnen bijbrengen. Maar ook de collega's die me liefdevol en met grote zorg en bezorgdheid, opvangen. Het doet echt deugd er weer bij te horen.

Maar ik heb het wat onderschat. Ik moet weer veel meer bijslapen. Mijn schouders wegen weer zwaar, mijn lijf en leden is precies 10 kilo zwaarder geworden. Enige oplossing is, slapen. Dat doe ik dan ook en heb er ook deugd van.

Natuurlijk moet ik nog in het ritme komen, moet ik nog het 'roulement' gewoon worden. Maar het is nu toch wel een beetje een opgave. Ik heb het echt onderschat. Nu ik hoop dat het binnenkort wat beter gaat. Ik moet mezelf ook wat tijd geven natuurlijk. Ik heb nu de kans en wil ze wel volledig grijpen.

Maandag heb ik weer consultaties bij de dokters. Hopelijk geven de bijkomende scans die in de paasvakantie werden genomen, aan dat alles in orde is. Dat alles onder controle is, stabiel is. Dan kan ik weer voor drie maanden gerust zijn, tot de volgende scan. Voor maandag ben ik nu wel nerveuzer dan vorige maand. Ik had er toen toch een beter gevoel bij. Nu ben ik wat ongeruster omdat het gaat om 'bijkomende' proeven. Maar we zien wel. We proberen niet op de zaken vooruit te lopen.

Nichtje. Het positieve is wel dat je daar leert mee leven. En je er daadwerkelijk ook wel kan mee leven. Dat begint me steeds meer te lukken. Het blijft nog wel eens moeilijk, maar de paniek is er nu wel een beetje uit.
Gisteren ben ik niet naar de basles kunnen gaan (te moe), maar maandag hadden we met Ortier een korte maar plezante repetitie. We hebben een heel eind gewerkt aan 'What a wonderful world'. Zalig, mooi, klopt, echt...

Hans