Vandaag mijn eerste lesdag gehad. Toch wel spannend. Voor de leerkrachten onder ons, je kent het wel, die knikkende knieën op 1 september. Zal het me lukken, kan ik het nog, hoe zullen ze reageren, krijg ik ze nog op mijn hand, ... Gelukkig kom ik in veel klassen met leerlingen die ik in de vorige jaren al gehad heb. Resultaat: het was een blij weerzien. En ik denk wel dat ik mag zeggen dat het wederzijds was!
Maar wat was plezant om weer met de leerlingen te kunnen musiceren. Ja, ja, we zijn er direct ingevlogen. En het was super. Met de vierdes hebben we een canon ingestudeerd (3-stemmig) met de borstelstokken en met de tweedes hebben we de Cup&Table gecombineerd met Table-drumming. Heel leuk om te doen, maar er is nog wat werk aan. Daar komen we zeker nog op terug.
Een bang moment was er wel in het begin van het vierde lesuur. Weer die spraakonderbreking. En dan sta je daar. Gênant. Gelukkig reageerden de leerlingen zeer goed. Sommige probeerden al de woorden in mijn mond te leggen zoals bij een stotteraar. Maar ik kon enkel maar knikken, niks betekenende klanken uitbrengen en gebaren dat ze moesten wachten. Na een minuutje (wellicht minder, maar je hebt geen notie meer van tijd) lukte het me weer. Ik heb de leerlingen bedankt voor hun sportieve reactie en hen verteld dat dat net mijn probleem was (is) en nog wel eens kan voorvallen. Hopelijk blijven die onderbrekingen een zeldzaamheid. Dat is het enige wat me wat zorgen baart.
Nichtje, maar ik ben heel positief. Ik heb me ferm gejeund en er echt deugd van gehad weer onder de jongeren te zijn. Het gevoel van weer voor de klas te kunnen staan doet me goed. De leerlingen geven me een boost en daar doen we het voor. Voilà, de kop is er af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten