Weer van dadde

Onze treinrit naar Leuven was voor niks... Toen we bijna in het UZ Gasthuisberg waren, kreeg ik telefoon. De naam 'onbekend' deed bij me al een belletje rinkelen. 'Helaas, maar de stof die men heeft aangemaakt voor de scan is niet te gebruiken,' zei men. Je kan niet anders doen dan knikken en hopen dat het volgende week dinsdag, dan is de nieuwe afspraak, wel lukt.

Positieve is, dat we op het secretariaat van professor Steven Devleeschouwer vriendelijk werden ontvangen, er ons dossier hebben kunnen afgeven en er nogmaals de bevestiging hebben gekregen voor ons gesprek voor volgende woensdag.

Toch nog even dit. Toen Mieke en ik het ferm vernieuwde station van Leuven binnenreden, glimlachten we spontaan naar elkaar. Zie daar, ons plekske aan de zijuitgang waar we elkaar 21 jaar geleden voor het eerst ontmoetten. En wat later passeerden we met de bus langs de Thierbrau, alweer een glimlach, doopfuif, onze eerste kus!

Hans