De beslissing is genomen. Ik laat me opereren in Leuven. Mie en ik hebben maandag al de beslissing genomen, maar wou het nog niet op het net bekend maken voor ik UZ Gent, of althans dokter Nuyts, kon bereiken. Vandaag contact gehad, en ziehier mijn relaas.
Na het weekend, voor- en nadelen wat op een rijtje gezet, kwamen we steeds bij Leuven terecht. Zo heb ik maandag professor Steven De Vleeschouwer bericht van onze beslissing. Dinsdag kreeg ik al bericht van dat de operatie zal plaats vinden op 13 september en ik op 11 september binnen moet. Verder komt er nog een functionele MRI, wacht hiervoor nog op een telefoon van Leuven.
Wat ons bij Leuven brengt, is het feit van de 'wakkere' operatie. Het lijkt me toch wel een extra controle, een techniek die ze in Gent niet toepassen. Wakkere operatie betekent dat men mij zal wakker maken tijdens de operatie om mij dingen te laten zeggen zodanig dat ze de spraakfunctie kunnen traceren. De operatie is delicaat (zowel in Leuven al Gent) en de revalidatie wordt wellicht heel zwaar. Maar zoals ik eerder al schreef, ik moet springen. Ik moet vertrouwen hebben dat de rekker het houdt! Maar ik geef toe, ik heb (en krijg) echt wel schrik.
Vandaag nog even naar school geweest. Boekenverkoop en deliberatie. Toch wel hard om te beseffen dat ik er niet zal bij zijn. Ook heb ik de klas al klaargezet. Ik had zo graag eens een jaartje onbezorgd les kunnen geven. Niet dus, wellicht voor lang niet. Dokters (zowel Gent en Leuven) zeggen dat ik er ook moet rekening mee moet houden dat het mogelijk is dat ik niet meer voor de klas kan staan. Maar laat ons hier niet op vooruit lopen. Eerst de operatie, dan zien we wel. Misschien valt het nog mee? Ik ga alvast niet uit van het slechtste scenario!
Vanavond nichtje, is het op het gemak kijken naar het voetbal (Mieke is met vriendinnen op stap) en nog wat verder bouwen aan de romp van mijn modelbouwboot. En ja, op tafel staat er een Omerke klaar. Rustig genieten!
Hans
Hans, ik besef dat het een heel grote sprong is die je nu moet nemen, maar ik bewonder je moed. Blijf positief denken ... dat doet vaak wonderen. Wij denken positief met je mee, en zullen op 13 september zo hard aan je denken en voor je duimen dat je het zal voelen tot in Leuven. Veel moed, en tot gauw ! alexia
BeantwoordenVerwijderenWeet dat we met héél veel mensen klaarstaan om jou, Mieke, Janne en Jitse te ondersteunen tijdens de sprong en op te vangen na de sprong!!!
BeantwoordenVerwijderenJo
Wij kunnen niet meer maar ook niet minder dan vanuit de tribunes met heel ons hart te supporteren voor jouw sprong en samen met jou te geloven dat je over die stok zal geraken. We stippen de datum aan in onze kalender en we support! Grts en alle goeds, Bart
BeantwoordenVerwijderenHallo Hans,
BeantwoordenVerwijderenEen moeilijke maar moedige beslissing. weet dat je in goede handen bet want de "Stielmannen" lossen het wel op en je optimisme zal wel helpen. Veel sterkte ook aan mieke en de kinderen want het wordt nog een zware periode. We wensen je een succesvolle ingreep en een vlug hertsel
Christine, Carla en Hugo
Dag Hans,
BeantwoordenVerwijderenWij sturen je bergen energie, moed, rust en vertrouwen. We zijn ervan overtuigd dat jouw positieve ingesteldheid zal bijdragen tot het welslagen van de operatie. Ook naar de dokters sturen we wat energie zodat ze op het juiste moment de juiste beslissingen mogen nemen. Wij zullen duimen op 13/09 maar duimen ook nu al.
dikke knuffel,
Frederik en Katleen
Vierkes, jazzkes, blueskes, we houden hier uwen stoel warm tot je weer klaar bent om te soleren! Je gaat hier vaak over de tongen, met tonnen respect voor de grote manier waarop je met deze toestanden omgaat.
BeantwoordenVerwijderenHou je haaks, we duimen!
Jann (waregem)
Thinking about you... making drawings.
BeantwoordenVerwijderenHans,
BeantwoordenVerwijderenSpringen en vertrouwen hebben. Je verwoord het heel realistisch. Duimen en hopen dat alles zo goed mogelijk verloopt.
Rik F