Eindelijk gelukt

Vandaag eindelijk gelukt. Maar het had toch nog iets van een Holywoodfilm.

Zoals steeds waren we ruim op tijd in het UZ. Nog eventjes tijd nemen voor een koffie. Toch voor Mieke, ik moest nuchter blijven. Toen, op weg naar de PETscan, in de traphal mijn telefoon rinkelde, sloeg mijn hart een beurt over. Gelukkig was het om te melden dat we indien we al in het UZ waren, we reeds naar de dienst mochten gaan. Oef, deze keer geen uitstel meer!
Eenmaal in de dienst ging het snel. Bloedcontrole, op de tafel (met een gordel om mijn lenden, mocht ik in slaap vallen, dan vallen mijn armen niet van tafel), nog wat uitleg en daar gingen we. Ruim een anderhalf uur later zat het er op. En hup, de volgende lag al klaar.

Indien de gegevens morgen klaar zijn en kunnen vergeleken worden met mijn vorige scans, wordt de uitslag morgen al besproken in het team van professoren. Maar Mieke en ik hebben zoiets van: geen nieuws, goed nieuws. We willen niet met verontrustend nieuws op vakantie vertrekken. De eerstvolgende afspraak met de neurochirurg is pas gepland voor begin augustus. De maand juli willen we echt voor 'onze vakantie' houden. Geen UZ! En we hebben al zo dikwijls moeten wachten... Dit kan er met plezier nog bij!

Tot de volgende
Hans