Een klein mirakel

Gisterenavond was er repetitie met Ortier. Geen gewone repetitie, nee, er zou niet veel gerepeteerd worden, het moest een openlucht-repetitietje-met-barbecue-feestje worden voor Hans, als verrassing. Omdat hij zich de laatste dagen niet goed voelde, waren we genoodzaakt het hem toch te vertellen. En ja, hij stond er!

Toen we thuis vertrokken zei ik nog aan de kinderen dat we niet te lang zouden wegblijven. Amai, dat had ik dus totaal verkeerd ingeschat. We waren er nog maar pas en onze meester wou al direct zingen. Eventjes, het ging niet zo goed, hij moest gaan zitten. Maar ineens zagen we de adrenaline in hem op komen. Het was inderdaad geen gewone repetitie, nog nooit hebben we zo gewerkt aan ons repertoire. En streng dat hij was... Meer dan een uur lang!

Daarna wou hij nog een Omerke drinken maar hij bleef maar doorgaan. Met iedereen wou hij nog een praatje maken. De Omerkes liepen dan ook zoet naar binnen.

Meer dan drie uur later zijn we huiswaarts gekeerd, moe maar voldaan. Het was een mirakel dat Hans nog zo'n avond kon meemaken. Het is toch ne ferme kastaar!

Kathleen en Frederik, bedankt voor het openstellen van jullie huis.
Ortdoar, merci voor de lekkere barbecue.
En vooral Ortierders zelf, jullie hebben Hans een pracht van een avond gegeven!

Mieke