Datum operatie

De beslissing is genomen. Ik laat me opereren in Leuven. Mie en ik hebben maandag al de beslissing genomen, maar wou het nog niet op het net bekend maken voor ik UZ Gent, of althans dokter Nuyts, kon bereiken. Vandaag contact gehad, en ziehier mijn relaas.

Na het weekend, voor- en nadelen wat op een rijtje gezet, kwamen we steeds bij Leuven terecht. Zo heb ik maandag professor Steven De Vleeschouwer bericht van onze beslissing. Dinsdag kreeg ik al bericht van dat de operatie zal plaats vinden op 13 september en ik op 11 september binnen moet. Verder komt er nog een functionele MRI, wacht hiervoor nog op een telefoon van Leuven.
Wat ons bij Leuven brengt, is het feit van de 'wakkere' operatie. Het lijkt me toch wel een extra controle, een techniek die ze in Gent niet toepassen. Wakkere operatie betekent dat men mij zal wakker maken tijdens de operatie om mij dingen te laten zeggen zodanig dat ze de spraakfunctie kunnen traceren. De operatie is delicaat (zowel in Leuven al Gent) en de revalidatie wordt wellicht heel zwaar. Maar zoals ik eerder al schreef, ik moet springen. Ik moet vertrouwen hebben dat de rekker het houdt! Maar ik geef toe, ik heb (en krijg) echt wel schrik.

Vandaag nog even naar school geweest. Boekenverkoop en deliberatie. Toch wel hard om te beseffen dat ik er niet zal bij zijn. Ook heb ik de klas al klaargezet. Ik had zo graag eens een jaartje onbezorgd les kunnen geven. Niet dus, wellicht voor lang niet. Dokters (zowel Gent en Leuven) zeggen dat ik er ook moet rekening mee moet houden dat het mogelijk is dat ik niet meer voor de klas kan staan. Maar laat ons hier niet op vooruit lopen. Eerst de operatie, dan zien we wel. Misschien valt het nog mee? Ik ga alvast niet uit van het slechtste scenario!

Vanavond nichtje, is het op het gemak kijken naar het voetbal (Mieke is met vriendinnen op stap) en nog wat verder bouwen aan de romp van mijn modelbouwboot. En ja, op tafel staat er een Omerke klaar. Rustig genieten!

Hans

Janne oké!

Wat een avond! 'Er is iets gebeurd in Pukkelpop," zegt Jitse terloops aan tafel. Mieke en ik vallen compleet uit de lucht. Wat? Ja, zegt Mieke, er was een sms binnen, snel kijken, van Janne... "Alles oké met ons, hebben geluk gehad. Weet niet wat er nu zal gebeuren."
Dan nieuws gekeken. Ouders van de vriendinnen gebeld, internet, ... Janne belt, valt weer uit, opnieuw. Mama, we verlaten het terrein en nemen de eerstvolgende trein." Valt weer uit ... Later opnieuw: we staan aan het station, geen bussen, geen treinen, ... We moeten hier onder een brug schuilen, slapen, ... kom je ons niet halen.
Dus, met drie wagens van Gullegem naar Kiewit, ... wat een verhaal.

En dan nu het mijne. Dinsdag en woensdag in Leuven geweest. Dinsdag hebben we de FET-PETscan genomen. Alles verliep nu heel vlot. Woensdag hadden we dan het gesprek met prof Steven Devleeschouwer. De man bevestigde wat men ons in Gent reeds had verteld. Niet leuk, maar wel ergens een opluchting dat er geen 3de opinie nodig is. De prof heeft ook over de mogelijkheden van opereren gesproken, de nabehandelingen, bijwerkingen, gevolgen, ... Nu moeten we er echt werk van maken? We moeten springen...
Het wordt nu kiezen tussen Leuven en Gent. De pro's en contra's nog eens op een rijtje zetten, wat mensen spreken en dan doen wat we moeten doen! Springen.

Sorry voor de rommelige tekst, chaos zit nog wat in mijn hoofd, tot later
Hans

Weer van dadde

Onze treinrit naar Leuven was voor niks... Toen we bijna in het UZ Gasthuisberg waren, kreeg ik telefoon. De naam 'onbekend' deed bij me al een belletje rinkelen. 'Helaas, maar de stof die men heeft aangemaakt voor de scan is niet te gebruiken,' zei men. Je kan niet anders doen dan knikken en hopen dat het volgende week dinsdag, dan is de nieuwe afspraak, wel lukt.

Positieve is, dat we op het secretariaat van professor Steven Devleeschouwer vriendelijk werden ontvangen, er ons dossier hebben kunnen afgeven en er nogmaals de bevestiging hebben gekregen voor ons gesprek voor volgende woensdag.

Toch nog even dit. Toen Mieke en ik het ferm vernieuwde station van Leuven binnenreden, glimlachten we spontaan naar elkaar. Zie daar, ons plekske aan de zijuitgang waar we elkaar 21 jaar geleden voor het eerst ontmoetten. En wat later passeerden we met de bus langs de Thierbrau, alweer een glimlach, doopfuif, onze eerste kus!

Hans

Skydiven

Gisteren in UZ Gent geweest. Was niet plezant. Dokter viel nogal snel met de deur in huis. Het vlekje in de tumor is uitgegroeid tot een fameuze vlek. Wellicht is de tumor aan het muteren van graad II (goedaardig) naar graad III (kwaadaardig), in het slechtste geval graad IV. Enige optie blijkt over te gaan tot het gedeeltelijk verwijderen van de tumor en daarna te behandelen met chemo. Helaas heeft dit heel wat consequenties voor mijn verdere leven. De dokter wees er nog eens op dat de operatie definitieve schade zal aanbrengen aan het spraakvermogen. Wat die schade zal zijn is niet te voorspellen.

Morgen (vrijdag) ga ik naar UZ Gasthuisberg voor een FET-PETscan. Deze zou moeten uitsluitsel geven dat de verkleuring op de vorige scans wel degelijk mutatie is, en niet afbraak van de tumor.

Een tweede opinie? Ja, die komt er. Met dank aan Mieke K. Na een gesprek met haar op een verjaardagsfeestje van mijn schoonzus, heeft zij haar schouders onder ons 'brouw-project' gestoken. Ja, ze heeft het brouwsel ondertussen al fel gekruid. Dankzij haar kunnen we volgende woensdag al in Leuven terecht voor een tweede opinie. Toen ze me vandaag opbelde, kreeg ik zowaar de tranen in mijn ogen. Ik kreeg er nog een ferm brouwerke bij! Ook chapeau voor Gent dat ze daar geen problemen rond maakten. Dat hebben we goed met onze dokter besproken. Hij zorgde ook dat we alles uit mijn dossier meekregen. chic!

We zijn een jaar verder en het klinkt niet te best. Wellicht verandert mijn leven grondig. Maar ik sta ervoor en moet springen. Alweer springen in het onbekende. Heel wat zaken zullen nu op korte termijn moeten beslist worden, moeilijke keuzes moeten gemaakt worden, ... Gelukkig kan ik rekenen op heel wat steun. Een heel publiek staat achter mij, of liever voor mij! Nu moet ik durven skydiven!

Hans

Geslaagde juli-maand

Hallo

Ik had mezelf voorgenomen om niks meer te schrijven voor 1 augustus en ziehier, ik ben er weer. Vol enthousiasme, vol goede moed en veel courage. Maar ook met veel angst voor wat nog komen gaat?

Maar eerst een vooral hebben we tot nu toe een fijne vakantie gehad. Een weekje Ardèche
 

en een weekje met de vrienden in de Cévennes.

 Dan efkens naar huis zodat de kindjes op kamp konden vertrekken. In die periode zijn wij nog eens in de Morvan (Bourgogne) langs geweest

  

.

 

Tijdens de verschillende vakanties hebben we veel plezier gehad en fijne dingen gezien. Hebben genoten van eten en drinken, de gezelligheid, de vertelsels en 'het luisterend' oor. Een fijne tijd. Soms iets te druk, maar we hebben nog een maand om te recupereren.

Hoe het dan met mij gaat? Eerlijk waar, soms schrok ik wat van die vraag. Ik heb me vooral geamuseerd, wil ik dan antwoorden. Maar ondertussen heb ik (samen met Mieke, en wellicht nog vele anderen) mij ook heel wat zorgen gemaakt. Maar met mij gaat het goed. Goed in de zin van 'ik leef hier lekker verder'. Ondanks mijn ongemakken van fysiek-nog-niet-oké-zijn, (opnieuw) slecht (in)slapen, soms/vaak hoofdpijn, schrik, ook al eens een haperingske tijdens het babbelen, ... voel ik me goed. Ik geniet er van. Ook het samenzijn met Mieke. Ik weet dat ze zich heel wat zorgen maakt, maar toch kon ze er ook van genieten. Het heeft ons deugd gedaan. Meer van dat!

Wat komt nu? Zaterdag moet ik naar Gent voor een nieuwe scan. Volgende week zie ik dan mijn dokters. Ik ben benieuwd wat men mij zal kunnen vertellen. Goed, matig of slecht nieuws?

Het positieve? Ja nichtje, veel hoor! Veel gelezen (Zomerhuis met zwembad, Het diner, De hand van Fatima, ...), nieuwe cd's gekocht, ... maar vooral hier nu in onze plaza, samen met Mieke, genieten van een fijne zomeravond.

tot ziens
Hans