De melodie blijft, de tekst was nog lang niet klaar...

We hebben zoveel van je geleerd,

je leerde ons alleen niet,

wat het is jou te moeten missen.

Hans

27 februari 1969 - 29 juni 2012

Gelieve deze link niet te delen op Facebook

Stil

Hans is ondertussen goed en wel in Het Anker aangekomen. We genoten gisteren nog van een lekker ontbijt. Ons middagmaal smaakte al minder goed en het vertrek was verschrikkelijk. We wensen dat niemand toe...
Maar we zijn opgelucht dat hij er is, hij wordt enorm in de watten gelegd. Hij kreeg gisterenavond nog een massageke en vanmorgen mocht hij in bad, iets wat thuis niet meer kon.
Het was stil toen we vanochtend opstonden...

Het Anker

We hebben samen beslist dat Hans morgennamiddag naar Het Anker gaat, de palliatieve zorgeenheid in Roeselare.
Het wordt stilaan tijd om afscheid te nemen...

Weinig tijd...

We vreesden er al voor: alle behandelingen worden stopgezet. Het heeft geen zin meer. De tumor is Hans te sterk af.
Er rest ons nu alleen nog weinig tijd, tijd om tot rust te komen, tijd om te genieten van intense momenten met ons gezin.

Mieke

We gaan!

We hebben beslist om morgen toch naar Leuven te gaan. We hoeven achteraf dan ook geen schuldgevoel te hebben. Voor ons is het een manier om de therapie en onderzoeken deftig af te ronden. Niet gaan vinden we te drastisch, we willen nog een gesprek met onze prof, toch het onderste uit de kan halen.
Het zal een zware dag worden, zowel voor Hans als voor de kids maar ze zullen in goede handen zijn.
Wordt vervolgd...

Mieke

Gaan we?

Na een gezellig avondje kletsen met "de bende" is het ons vandaag toch gelukt te gaan supporteren voor 'Kubb met bubbles' op het kubbtornooi van Charlotte. Eventjes, want voor Hans wordt dit stilaan een grote inspanning. Maar we hebben er weer van genoten!

Woensdag moeten we terug naar Leuven voor de Avastin en een scan. Gaan we nog of is het de moeite niet meer. Met deze vraag worstelen we. Enerzijds wil Hans wel de studie afronden waar hij aan meewerkt, anderzijds wordt het voor hem een zware rit. Ook voor Janne en Jitse zal het een zware dag worden, zich concentreren op hun examens is niet zo simpel. Maar ze doen zo hun best!
Morgen beslissen we...

Mieke

De weerbots

Het was te verwachten, na de "uitspattingen" van maandagavond heeft Hans nu zijn weerbots. Zijn dagen bestaan vooral uit slapen, eten (en snoepen...) en in zijn bed rusten. Het spreken gaat ook weer wat moeilijker.
Maar we blijven genieten van kleine dingen: Jitse die van opa leert hoe je tomaten moet "luizen", oma's tomatensoep-met-balletjes, de ovenschotel van Tine, de marsepein van Charlotte,... Kleine dingen die voor ons van heel grote waarde zijn.

Zondag is er weer een kubbtornooi. We zullen proberen om toch eventjes te gaan supporteren voor de ploeg Kubb met bubbles, desnoods met de rolstoel, die staat al klaar.

Maar het is nu vooral een dag met ne keer, niet te veel vooruit lopen. We zien wel...

Mieke

Een klein mirakel

Gisterenavond was er repetitie met Ortier. Geen gewone repetitie, nee, er zou niet veel gerepeteerd worden, het moest een openlucht-repetitietje-met-barbecue-feestje worden voor Hans, als verrassing. Omdat hij zich de laatste dagen niet goed voelde, waren we genoodzaakt het hem toch te vertellen. En ja, hij stond er!

Toen we thuis vertrokken zei ik nog aan de kinderen dat we niet te lang zouden wegblijven. Amai, dat had ik dus totaal verkeerd ingeschat. We waren er nog maar pas en onze meester wou al direct zingen. Eventjes, het ging niet zo goed, hij moest gaan zitten. Maar ineens zagen we de adrenaline in hem op komen. Het was inderdaad geen gewone repetitie, nog nooit hebben we zo gewerkt aan ons repertoire. En streng dat hij was... Meer dan een uur lang!

Daarna wou hij nog een Omerke drinken maar hij bleef maar doorgaan. Met iedereen wou hij nog een praatje maken. De Omerkes liepen dan ook zoet naar binnen.

Meer dan drie uur later zijn we huiswaarts gekeerd, moe maar voldaan. Het was een mirakel dat Hans nog zo'n avond kon meemaken. Het is toch ne ferme kastaar!

Kathleen en Frederik, bedankt voor het openstellen van jullie huis.
Ortdoar, merci voor de lekkere barbecue.
En vooral Ortierders zelf, jullie hebben Hans een pracht van een avond gegeven!

Mieke

Vaderdag

Ondanks alles hebben we toch een fijne vaderdag achter de rug. Sinds gisteren zijn de pijnstillers en cortisone weer wat opgedreven. Met resultaat. De hoofdpijn is weer draaglijk.

Hans was heel content met zijn cadeautjes: een zakje M&M's en een chocolade-duvel-glas en pint.

Na een lekker aperitiefje mochten we, samen met Jo, Steven en hun kids, smullen van de lekkere soep en vislasagne van oma Lia. En alsof we nog niet genoeg hadden, waren er nog aardbeien.
Terwijl Hans terug zijn middagdutje deed, hebben pa en Steven de living een beetje verbouwd. Morgen wordt het ziekenhuisbed geleverd. Zo zal Hans wat comfortabeler liggen en minder last hebben van zijn rug.

En wat we gehoopt hadden, is gelukt: we zijn tot in Wevelgem bij Hans ouders geraakt. Daar was ook de hele familie en konden we smullen van de lekkere chocoladetaart à la oma Jacqueline.

Moe maar tevreden ligt Hans nu weer in de zetel, geveld van de drukke dag.

Hopelijk nog meer van die dagen...

Mieke

Achteruit

We zagen het eigenlijk al aankomen. Sinds een week ga ik heel snel achteruit. De vermoeidheid is niet meer te harden, heb veel meer hoofdpijn, mijn ledematen zijn moe, ik raak de trap met moeite op... (Maar Filip zal snel voor een trapleuning zorgen, dan zal het wel weer beter gaan. Alvast een dikke merci!)

En inderdaad, vandaag in Leuven gaf de dokter ons ook niet veel moed. De achteruitgang gaat volgens hem veel te snel wat wellicht wil zeggen dat de Avastin zijn werk niet doet. Mijn laatste hoop, laatste therapie slaat dus ook niet aan.

Het besef dat ik nu nog heel weinig tijd heb, maakt mij bang. Genieten probeer ik toch nog maar het wordt stilaan lastiger. Ik wil nu vooral nog genieten van mijn mega menage, familie en beste maten. En voor de rest wil ik vooral rust.

Mijn positiviteit is ver te zoeken, ik ben op...

Hans