De dokter liet Hans eerst wat vertellen over zijn toestand, het ging al niet zo goed maar toen kwam ineens die zin "het is helemaal niet goed, zo slecht dat de chemokuur stopgezet wordt"... En toen werd het heel stil.
We voelden wel aan dat het niet al te best zou zijn maar dit, nee, dit hadden we niet meegerekend, nu nog niet. We wisten dat dit moment zou komen maar toch niet vóór kerstmis!
Hoe moet het nu verder?
Veel hoop is er niet meer. Een paar maanden, dat is het verdict. Hans zal nu nog tweewekelijks Avastin toegediend krijgen, een medicijn die ervoor zal zorgen dat het onderhoud van de bloedvaten rond de tumor geremd wordt en de druk in zijn hoofd wat minder wordt. Een vier/vijf patiënten per jaar reageren hier goed op en leven toch nog enkele maanden langer. Fingers crossed.
Maandag zit de tumorwerkgroep in Leuven samen om te kijken of er eventueel nog een operatie kan plaatsvinden, wellicht niet, te kort bij de vorige, maar je weet nooit. Een klein beetje hoop. Woensdag weten we meer.
Het is niet eerlijk, we hebben al veel gevloekt, dat mag nu toch hé? Huilen doen we bijna constant. We hadden, hebben nog zoveel plannen.
Onze reis naar Kroatië, waar we met de kinderen zo naar uitkeken (het zou de laatste reis zijn), mag helaas niet meer doorgaan.
Ons Janne wordt straks 18, feest! Jitse gaat op 1 september naar een nieuwe school, elektriciteit-elektronica, daar moet papa toch bij zijn. Janne begint straks aan haar studies bio-ingenieur in Gent, op kot. Papa moet haar kot toch kunnen helpen inrichten. 24 oktober, een datum waar we zo naar uitkijken. In onze agenda staat een groot feest gepland, we zijn dan 20 jaar getrouwd. En, Gerda en Ronny, we willen op oudejaarsavond zo graag nog eens samen met Hans naar 't Grenshof komen.
Verdomme toch!
Maar we moeten genieten, en dat proberen we. Gisteren was er familiefeest van de Vanhauwaerts. Met loden schoenen zijn we er toch naartoe gegaan. 't Heeft deugd gedaan, we hébben genoten, van kleine dingen, lieve woorden, met een lach en een traan.
En we genieten ook van alle steunbetuigingen die we van jullie krijgen. Ze doen zo'n deugd!
Together we are strong...
Hans en Mieke
Mieke, Hans, Jitse en Janne,
BeantwoordenVerwijderenGoed, Mieke dat je frustratie, ontgoocheling, onmacht, woede , maar ook wat je deugd doet van je kunt afschrijven. Blijf het doen : het helpt om deze moeilijke puzzel te leggen, om de moed niet op te geven, om nu vooral te genieten van de kleine dingen. En weet : je mag vloeken, je mag kwaad zijn en je mag huilen. Het brengt een mens dichter bij wat we zijn : een mens, in hart en nieren, een mens die hoopt, gelooft en bemint.
Een stevige knuffel voor jullie allen.
Lieve
dag lieve,
Verwijderenik zou het niet mooier verwoorden,Mieke en Hans, ik zou jullie nu een warm zoentje willen doorsturen en weet dat je nooit alleen staat, lieve mensje,s praat nog veel, geniet van elkaar, geniet van kleine momentjes, is draagje
ps morgen en gans de komende periode laat ik terug mijn kaarsje branden in de lessen voor jullie gr aagje
Tranen in de ogen... De laatste keer dat ik jullie zag, waren jullie aan het wandelen op de dijk. Het zag er goed uit, maar dingen kunnen snel veranderen, zo blijkt.
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet goed wat zeggen, maar weet dat ik aan jullie denk!!!
Lieve knuffel!
Joke
Hans jong,
BeantwoordenVerwijderenOok hier tranen in de ogen, voor zoveel onrecht, we hopen mee op een mirakel. Woorden zijn onnozel, en niets zeggen ook. Je hebt ons al zoveel meer geleerd dan vierkes en bluesschema's. Ge zijt nen grote mens! Sterkte en heel veel liefs!!! Jan en Ann
Hans en Mieke,
BeantwoordenVerwijderenmet weinig woorden, wel heel vaak aan jullie denkend, stuur ik jullie heel veel warmte en sterkte, heel genegen, Els W
xxx Knuffel xxx
BeantwoordenVerwijderenHet deed pijn het te horen, we kunnen en willen het nog niet vatten..
BeantwoordenVerwijderenWe zouden graag een steun zijn voor jullie,maar weten niet hoe..
Als we op een of andere manier iets kunnen doen, laat het ons weten, we staan klaar!
Heel veel lieve groeten,
Karel en Miet
Hans, Mieke en de kids,
BeantwoordenVerwijderenIk kan het ook niet geloven.. We waren vandaag aan het kubben en 't was precies of je er bij was. Wij sturen jullie een warme knuffel. Wij kunnen het ook niet vatten. in gedachten zijn we bij jullie. Heel veel liefs Frederik en katleen
Dag Hans en Mieke
BeantwoordenVerwijderenPotverdikke toch... zo onrechtvaardig!!!!
Met jouw levenslust, Hans, kun je heel West-Vlaanderen een opkikker geven...
Ik denk veel aan jullie.
Heel veel liefs en heel veel sterkte!
Griet V.
Dag Hans en familie,
BeantwoordenVerwijderenHet doet me ongelooflijk veel pijn dit allemaal te lezen en ik hoop dat het op één of andere manier toch nog goed zal komen want dat verdien je echt!
Groetjes,
Kris Maes
Lieve Hans, Mieke en kids
BeantwoordenVerwijderenwe leven mee met het ongelooflijke verdriet dat jullie nu doormaken. Geef de hoop niet op en geniet van elk moment samen! We denken aan jullie.
Groetjes
Taïs
(collega SAM)
Er bestaan geen juiste woorden voor... Weet dat ik ook aan jullie denk! X Jessie
BeantwoordenVerwijderen