Ook wij wisten daar geen antwoord op. Proberen ervan te genieten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Niets meer uitstellen, enkel nog doen waar je zin in hebt. Ik leef heel sterk met jullie mee, zo'n déjà-vu voor mij. Heel veel sterkte. Catherine
Hans en Mieke, ik vind daar geen woorden voor, ik wil jullie alleen in alle sereniteit mee-dragen, wat proberen mee te voelen.
Indien ik je dragen kon
over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je. uren en dagen lang. Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over leven, over jezelf, over liefhebben en gelukkig worden, dan praate ik met je, uren en dagen lang. Indien ik vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaad van vrede in je openbrak dan wachte ik, uren en dagen lang. Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart aan onmacht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel…….. ik ben maar een vriend op je weg, Al uren en dagen lang.
Ik kan niks uitbrengen. Innerlijk ben ik verscheurd. Hoe vaak heb ik dit al moeten horen het laatste jaar? Mijn vriend Stefaan, mijn nicht Vera, mijn tante Georgette, en nu Hans, mijn poulain van heel lang geleden, nu mijn dirigent vol vertrouwen. Herman
de galm van die woorden laten uitsterven en enkel nog liefhebben, Hans. Leef volop voor de liefde die je kan geven en krijgen. Johan, je weet wel, die van de appelsienen ;)
Op die vraag kan ik geen antwoord geven. Daarvoor schiet mijn ervaring te kort. Ik kan alleen suggesties doen alhoewel ik niet weet of je daar aan toe bent en of je er hoe dan ook iets mee bent. * zonder dat je het moet aanvaarden, probeer je lot een plaats te geven en toch een zekere rust te vinden * neem afscheid van de mensen die je het meest dierbaar zijn; houd -voor zover je kan- de lijnen open en maak door de tranen heen leute. * houd elkaar recht in je gezin; steun, knuffel, praat, probeer te genieten tot op de bodem. Zeg wat er nog gezegd moet worden. 't Ik besef, 't zijn heel moeilijke suggesties (van iemand die makkelijk praten heeft) maar 'k wou ze toch doen, liever dan zwijgen. Hans, Mieke, Janne en Jitse, we kunnen niet veel doen maar we leven met jullie mee. Als we toch iets kunnen doen, aarzel dan niet. Heel genegen, Bart
Neen...blijven vechten en geloven! Zing,vecht,huil,bid,lach en bewonder. Iedereen ziet jullie béregraag. En we blijven erin geloven. Niet opgeven,no way! xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Geert en Nat,eerstdaags spreken we nog af voor een date
Geen woorden, beste Hans. Omhels het leven en de liefde in je leven elke nieuwe dag die nog komt. Heel veel sterkte Hans ! Al ken ik je slechts van toen in het Lemmens...ik denk aan je en ik brand een kaarsje voor jou, voor nog vele nieuwe dagen, maanden... Karin
potjandorie, ik had zo gehoopt op een mooier berichtje. reserveer jullie energie nu maar in de dingen die voor jullie écht belangrijk zijn. koester elkaar en maak naast de pijn, woede en verdriet zeker ook nog plaats voor gezellige, mooie en vrolijke momenten samen. laat het een warme zomer worden. vanuit leuven
Ook wij wisten daar geen antwoord op.
BeantwoordenVerwijderenProberen ervan te genieten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Niets meer uitstellen, enkel nog doen waar je zin in hebt.
Ik leef heel sterk met jullie mee, zo'n déjà-vu voor mij.
Heel veel sterkte.
Catherine
Hans en Mieke, ik vind daar geen woorden voor, ik wil jullie alleen in alle sereniteit mee-dragen, wat proberen mee te voelen.
BeantwoordenVerwijderenIndien ik je dragen kon
over de diepe grachten
van je gesukkel en je angsten heen,
dan droeg ik je.
uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende
om antwoord te geven
op je duizend vragen over leven, over jezelf,
over liefhebben en gelukkig worden,
dan praate ik met je,
uren en dagen lang.
Indien ik vrede in je hart kon planten
door geduldig te wachten en te hopen
tot het zaad van vrede in je openbrak
dan wachte ik,
uren en dagen lang.
Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart
aan onmacht, ontevredenheid
en onverwerkt verdriet,
dan bleef ik naast je staan,
uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij
en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel……..
ik ben maar een vriend op je weg,
Al uren en dagen lang.
Marcel Weemaes
Ik kan niks uitbrengen. Innerlijk ben ik verscheurd. Hoe vaak heb ik dit al moeten horen het laatste jaar?
BeantwoordenVerwijderenMijn vriend Stefaan, mijn nicht Vera, mijn tante Georgette, en nu Hans, mijn poulain van heel lang geleden, nu mijn dirigent vol vertrouwen.
Herman
de galm van die woorden laten uitsterven en enkel nog liefhebben, Hans.
BeantwoordenVerwijderenLeef volop voor de liefde die je kan geven en krijgen.
Johan, je weet wel, die van de appelsienen ;)
Op die vraag kan ik geen antwoord geven. Daarvoor schiet mijn ervaring te kort. Ik kan alleen suggesties doen alhoewel ik niet weet of je daar aan toe bent en of je er hoe dan ook iets mee bent.
BeantwoordenVerwijderen* zonder dat je het moet aanvaarden, probeer je lot een plaats te geven en toch een zekere rust te vinden
* neem afscheid van de mensen die je het meest dierbaar zijn; houd -voor zover je kan- de lijnen open en maak door de tranen heen leute.
* houd elkaar recht in je gezin; steun, knuffel, praat, probeer te genieten tot op de bodem. Zeg wat er nog gezegd moet worden.
't Ik besef, 't zijn heel moeilijke suggesties (van iemand die makkelijk praten heeft) maar 'k wou ze toch doen, liever dan zwijgen.
Hans, Mieke, Janne en Jitse, we kunnen niet veel doen maar we leven met jullie mee. Als we toch iets kunnen doen, aarzel dan niet. Heel genegen, Bart
Neen...blijven vechten en geloven!
BeantwoordenVerwijderenZing,vecht,huil,bid,lach en bewonder.
Iedereen ziet jullie béregraag.
En we blijven erin geloven.
Niet opgeven,no way!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Geert en Nat,eerstdaags spreken we nog af voor een date
Geen woorden, beste Hans.
BeantwoordenVerwijderenOmhels het leven en de liefde in je leven elke nieuwe dag die nog komt.
Heel veel sterkte Hans ! Al ken ik je slechts van toen in het Lemmens...ik denk aan je en ik brand een kaarsje voor jou, voor nog vele nieuwe dagen, maanden...
Karin
Woorden schieten tekort... Alleen genieten, genieten en nog eens genieten... Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenWaarom zoveel onrecht,
BeantwoordenVerwijderenwaarom zoveel verdriet...
We kunnen alleen hopen dat een wonder geschiedt!
Liefs,Katrien en Koen.
potjandorie, ik had zo gehoopt op een mooier berichtje. reserveer jullie energie nu maar in de dingen die voor jullie écht belangrijk zijn. koester elkaar en maak naast de pijn, woede en verdriet zeker ook nog plaats voor gezellige, mooie en vrolijke momenten samen. laat het een warme zomer worden.
BeantwoordenVerwijderenvanuit leuven