En ja, met de chemokuur viel het ook mee. Blijkbaar deed de baxter goed zijn werk. Ik ben niet misselijk geweest. Op tijd wat rusten was wel de boodschap.
Momenteel gaat het niet meer zo goed. Is het toch de vermoeidheid van de reis of is die verdomde tumor weer aan het wroeten? Ik weet het niet. Maar ik zit terug (zoals in december...) met die druk in mijn hoofd waardoor de hoofdpijn weer niet te harden is. Ook het spreken gaat heel moeizaam, toch al enkele dagen en ik merk niet veel beterschap. Zelfs het typen lukt mij niet. Mieke moet het van mij overnemen, ik zit haar dus te dicteren.
De ongerustheid neemt hier weer toe, hadden we niet verwacht, niet zo snel. Hopelijk is het toch van voorbijgaande aard...
Hans (en Mieke)
Dag Hans,
BeantwoordenVerwijderenik had hier liever iets anders gelezen, eigenlijk. Ik hoop dat jullie je onterecht zorgen maken en dat het inderdaad de vermoeidheid is die je parten speelt. Verlies in elk geval de moed niet, wij blijven allemaal duimen voor jou!
Groeten, Hannelore
Hoi Hans en Mieke,
BeantwoordenVerwijderenErg dat het vooral de minder goede berichten zijn die weer aanzetten tot een een berichtje. Als het goed gaat met jou, dan zijn we blij en gaat het leven voort.
Volhouden hé en hopen dat de pijn van voorbijgaande aard is. En ondertussen, blijf genieten van de mooie dagen die je uitstippelt. Groot gelijk!
Warme groet, veel moed en tot binnenkort!
Koen en Elsy