Halfweg tweede sessie

Wat doet een mens de zondagvoormiddag? Lang uitslapen. Althans wij doen dat hier toch wel. Vandaag lukt het me weer niet. Het is nu kwart voor zeven en probeer hier wat de tikken. Hoe het komt? Pillen!
Het is vreemd, maar tijdens de chemokuur kom ik vijf dagen rond een uur of zes wakker. Een automatische klok die me zegt: "Pillen pakken!" Toch nog eerst eens de timing bekijken en merken dat ik eigenlijk nog wat kan blijven liggen zonder pillen. Misschien kan ik toch nog wat slaap vatten? Helaas. Dan blijf ik doordrammen en neem ik mijn eerste pil, maagbeschermer Zofran. Die moet ik best nemen, aldus de prof die schrok dat ik in mijn eerste kuur zonder maagbeschermer mijn chemo nam.
Na ruim een half uur kan ik dan mijn echte pillen nemen: Temodal. De hoeveelheid is opgedreven naar 370mg. Drie kleurtjes moet ik nemen, zwart, roze en geel. En, die zijn allemaal apart verpakt in een doos met elk zijn kleur per milligram, dan nog in een gekleurd zakje, om dan uiteindelijk te verschijnen, elk in zijn eigen kleur! Je ziet dat ik geen pillerieman ben. Maar het is zo duidelijk dat het voor mij bijna te moeilijk is.

Ik ga nu even 'knippen' om te kunnen 'slikken'.

Nu zou ik weer in mijn bed kunnen, maar wil dit nog eerst even afwerken. En weet je nog, we zijn zondag, iedereen geniet hier nog van alle rust...

Ontbijt (en de overige pillen)? Dat is voor straks, minstens nog een uurtje wachten. En weet dat ik echt wel honger heb. Want dat zit ook in mijn volautomatische wekdienst, honger! Als je mij nog eens ziet, kijk maar goed naar mij, ik ben aangekomen! Ja, ja, kijk maar heel goed! Maar ik ben er nog!
En ik voel me goed. Na wat slaapjes tussendoor en omzeggens geen nevenwerkingen, enkel een loom gevoel, wat slappe benen en nogal vaak krampen in de vingers en tenen, mag ik zeggen dat het goed met me gaat. Ik ben niet misselijk, geen braakneigingen en zeker geen last van minder trek in eten. Nee, ik heb goesting in alles, en zou ook alles eten! Maar ik ben er nog!

Nichtje, dat is een lange tijd geleden. Maar eerst proficiat met je geslaagde examens. Mooi gedaan. Veel succes nu in de stage. Kranige meid!
Omdat, zoals ik de vorige keer schreef, voorzichtig positief mag zijn, hebben we toch onze reisplannen voor de paas- en zomervakantie uitgestippeld. Pasen wordt met Miekes familie naar Turkije en in de zomer, en ons Janne gaat mee, naar Dubrovnik. Dat wordt weer genieten: knabbel en gebabbel! 
Ik zie het alweer zitten. Hoewel, het moet nog niet te snel komen, geef me tijd. Geef ons tijd. Het hoeft echt niet zo snel te gaan...

En ik durf het weer... Vlekjes
Hans