Alweer vrijdag

Wat gaat het snel. Ongelooflijk. Zijn alweer vrijdag en januari loopt ook al op zijn eind. Ik zei het nog tegen Mieke, ik heb tijd tekort! Dat komt omdat ik in de rustperiode van de chemo toch heel snel recupereer en de weinige neveneffecten (vermoeidheid, hoofdpijn, soms moeilijke nachten, krampen) weinig invloed hebben op mijn leven. Dus wanneer het kan, is er actie.

Ondertussen zijn we 9 uur verder...

Ik voel me eigenlijk in verlof. En ik wil me wel zo voelen: rustig de krant lezen, even kijken wat we zullen eten en het ook bereiden, al wandelend boodschappen doen (vandaag naar de markt geweest), her en der werken bekijken -de afbraakwerken van het rusthuis zijn spectaculair-, wat lezen, wat bassen, wat aan de boot werken, wat documentaires of films bekijken, wat witte was plooien -ik heb een nieuwe man zegt Mieke, en (heel) wat bijslapen, ...

Ja, voor de moment klaag ik niet. Hoewel ik toch wel wat onrustig ben. Wellicht door de cortisone volgens de profs. Gelukkig ben ik de Medrol aan het afbouwen. Op 8 februari heb ik weer appèl in Leuven voor een scan en de opstart van de chemo. Hopelijk mag ik dan zonder cortisone verder.

Nichtje, goed nieuws: morgen gaan Joost en ik weer brouwen (en jammen). Ik zie er echt naar uit. Een dagje creativiteit, zowel met bier als muziek. We proberen een groter brouwsel te maken van ons eerste bier. En, we proberen nog meer te musiceren, partituren zijn wat ingestudeerd. Het wordt weer leuk.

Hans

Halfweg tweede sessie

Wat doet een mens de zondagvoormiddag? Lang uitslapen. Althans wij doen dat hier toch wel. Vandaag lukt het me weer niet. Het is nu kwart voor zeven en probeer hier wat de tikken. Hoe het komt? Pillen!
Het is vreemd, maar tijdens de chemokuur kom ik vijf dagen rond een uur of zes wakker. Een automatische klok die me zegt: "Pillen pakken!" Toch nog eerst eens de timing bekijken en merken dat ik eigenlijk nog wat kan blijven liggen zonder pillen. Misschien kan ik toch nog wat slaap vatten? Helaas. Dan blijf ik doordrammen en neem ik mijn eerste pil, maagbeschermer Zofran. Die moet ik best nemen, aldus de prof die schrok dat ik in mijn eerste kuur zonder maagbeschermer mijn chemo nam.
Na ruim een half uur kan ik dan mijn echte pillen nemen: Temodal. De hoeveelheid is opgedreven naar 370mg. Drie kleurtjes moet ik nemen, zwart, roze en geel. En, die zijn allemaal apart verpakt in een doos met elk zijn kleur per milligram, dan nog in een gekleurd zakje, om dan uiteindelijk te verschijnen, elk in zijn eigen kleur! Je ziet dat ik geen pillerieman ben. Maar het is zo duidelijk dat het voor mij bijna te moeilijk is.

Ik ga nu even 'knippen' om te kunnen 'slikken'.

Nu zou ik weer in mijn bed kunnen, maar wil dit nog eerst even afwerken. En weet je nog, we zijn zondag, iedereen geniet hier nog van alle rust...

Ontbijt (en de overige pillen)? Dat is voor straks, minstens nog een uurtje wachten. En weet dat ik echt wel honger heb. Want dat zit ook in mijn volautomatische wekdienst, honger! Als je mij nog eens ziet, kijk maar goed naar mij, ik ben aangekomen! Ja, ja, kijk maar heel goed! Maar ik ben er nog!
En ik voel me goed. Na wat slaapjes tussendoor en omzeggens geen nevenwerkingen, enkel een loom gevoel, wat slappe benen en nogal vaak krampen in de vingers en tenen, mag ik zeggen dat het goed met me gaat. Ik ben niet misselijk, geen braakneigingen en zeker geen last van minder trek in eten. Nee, ik heb goesting in alles, en zou ook alles eten! Maar ik ben er nog!

Nichtje, dat is een lange tijd geleden. Maar eerst proficiat met je geslaagde examens. Mooi gedaan. Veel succes nu in de stage. Kranige meid!
Omdat, zoals ik de vorige keer schreef, voorzichtig positief mag zijn, hebben we toch onze reisplannen voor de paas- en zomervakantie uitgestippeld. Pasen wordt met Miekes familie naar Turkije en in de zomer, en ons Janne gaat mee, naar Dubrovnik. Dat wordt weer genieten: knabbel en gebabbel! 
Ik zie het alweer zitten. Hoewel, het moet nog niet te snel komen, geef me tijd. Geef ons tijd. Het hoeft echt niet zo snel te gaan...

En ik durf het weer... Vlekjes
Hans

Voorzichtig optimistisch

Ik heb vandaag mijn maandelijkse scan gehad. Terwijl deze nog bezig was, kwam de radiologe al zeggen dat de beelden er al heel wat beter uitzagen dan de vorige keer! En inderdaad, de prof was voorzichtig optimistisch. De ontsteking is weg en het lijkt erop dat de tumor in een maand tijd, reeds stabiel of zelfs al iets gekrompen is. De chemo doet zijn werk goed, wellicht dankzij de combinatie met de vroegere vaccins. Het feit dat ik me nu zo goed voel, is het levende bewijs! 

Straks gaan we er met het gezin volop van genieten! 

Hans

Genieten met een bang hartje

Hoe moet je elkaar nieuwjaarswensen toewensen? Nee, dat gaan we officieel niet doen. Maar zoals je al merkt, vechten we er alweer tegen. Dan toch die nieuwjaarswensen. En mag ik ze vooral eerst aan mezelf doen? Maar ook aan jullie, gezin, familie, vrienden, collega's, ...

Het is een eind terug dat ik nog geschreven heb, maar de periode is goed gegaan. De periode heb ik glansrijk doorstaan. Na de chemo steeds beter geworden, de medicatie doet zijn werk en nu is het afwachten. Woensdag is het alweer D-day: scannen en gesprek met de prof. Benieuwd wat dat zal worden. Hoewel, ik sta er positief tegenover. 'k Zie het zitten maar ben verschrikkelijk nerveus! Dus vanavond gaan we nog wat catannen. Met Jitse, Elien en Henk gaan we onze zinnen verzetten!

Hoe hebben we de vorige weken thuis doorgemaakt? Examens. Lastige examens. Papa niet in form. Zware weken voor de kinderen. Ondanks de verbeterende papa, moesten ze het echt zelf wel doen. En ze deden het! Ze hebben ondanks alles de examens glansrijk doorstaan! Schitterend!


Kerstdagen fantastisch beleefd. Met heel de familie schitterend gevierd. Het was een echt feest. Geknabbel en gebabbel. Gezellig. Wat gaat dat zo snel. 

Deze week was onze glorieweek: een uitstapje met de 'Bende' in ons Grenshof. Alweer grandioos. Het was geweldig: ons bier geproefd. Schitterend.

Maar ook picon, champagne, alweer knabbels en babbels, lekker gegeten (bbq met de côte à l'os, grill op oudejaar), vuurwerk, het niet opgelaten krijgen van de wensballon, toch wel wat dingen gedaan (stadsbezoek Nieuwpoort, gebowld), ... Maar wat gaat dat zo snel.

Ondertussen slecht nieuws voor mijn nichtje. Haar vader (mijn nonkel) is vorige week gestorven. Ook aan een slepende ziekte.
Begrijp je mijn schrik?

Ik ben nerveus voor woensdag...
Hans