Ja, het schrijven gaat alweer heel wat beter. Niet veel woorden meer die blijven haperen, alles lukt weer een beetje. Ja, ik ben echt trots. De revalidatie van de operatie lukt me vrij aardig. Ik voel me een beetje weer 'leven'.
Maar 'Shit happens'... De wet van Murphy... Waren we zo content dat we weer wat mochten 'leven', kregen we gisteren slecht nieuws van Leuven. De tumor is zoals gevreesd gemuteerd naar graad IV (kwaadaardige agressieve tumor). Graad III hadden we zowat meegerekend, maar graad IV, nee, toch niet.
Wat nu? Wel volgende week moet ik al naar Leuven voor een leucaferese waar bij ze heel wat witte bloedcellen uit mijn bloed zullen filteren. Dan moet ik een dag of tien wachten om mijn eerste vaccin ingespoten te krijgen. Vier weken aan een stuk krijg ik er elke week een, dan wordt het elke maand een, ... Hopelijk heeft dit althans een grote verlenging van mijn levenspad mee.
Vrijdag zie ik een patiënte die dergelijke vaccins heeft toegediend gekregen. Ik kijk er al naar uit om. Ik wil weten wat, hoe, ...
Nu ga ik eventjes slapen en dan wandelen. Het is prachtig weer, moeten we van genieten. Tot gauw.
Hans
jammer, dat horen we niet graag, maar we zullen mee hopen met jullie dat de vaccins hun werk zullen doen. blijf vooral hopen ..... wij blijven zeker duimen
BeantwoordenVerwijderenhenk en goedele
Hans , jouw levenskracht krijgt je niet klein, geniet van je gezinnetje en weet dat je heel sterk bent, je bent een sterke jongen, ik duim mee
BeantwoordenVerwijderengraagje
Hans toch, wat een opdoffer!! Niet eerlijk! Die vaccins moeten de klus klaren hé!!
BeantwoordenVerwijderenGeniet inderdaad van het mooie weer en hopelijk krijg je vrijdag de informatie waarmee je de komende uitdaging kan inschatten, blijf ervoor gaan hé! Griet V.