Ondertussen zijn we al de 20ste november en morgen start ik al mijn derde werkweek. Heel tof om weer onder de collega's en de jonge gasten te komen. Het is heel tof om weer met muziek bezig te zijn. Het is fantastisch leuk en de tijd vliegt voorbij. Ondertussen zijn we het alweer gewoon!
Lukt het wel? Natuurlijk. Het is wel bijzonder lastig en mijn parttime job bezorgt me wel heel wat meer slaap. Het heeft wat lang geduurd voor ik nog iets op mijn blog schreef, maar meestal ben ik na het werk, net goed om in bed te kruipen.
Ook in mijn vrije tijd ben ik weer bezig. We zijn weer gestart met het koor Ortier. Ondertussen alweer 2 nieuwe leden bij. We zullen de Polka moeten verbouwen. In de academie in Waregem zijn we ook weer bezig met Combo en Jazzbas. Heerlijk om weer te doen. Toch weer wat wennen.
Hoe het zit met de modelbouwboot? Daar moet nog veel aan gewerkt worden. We gaan stillekes vooruit. Maar hij krijgt een steeds mooiere vorm (zie foto's onderaan). Ik heb wel een probleem met mijn ijzerdraadjes die ik tussen mijn stukskes moet draaien...
Hoe het met mijn gezondheid gaat. Voorlopig positief. De tumor blijft stabiel. Geen telefoon gehad vanuit Leuven! De volgende afspraak is op 5 december: mijn maandelijkse MRI-scan en mijn helaas laatste vaccin. Maar ik geloof er rotsvast in.
Hersentumoren. Helaas ondertussen weer iemand gestorven vanuit onze verre vriendenkring, collega had ook een kennis dat moest geopereerd worden, we horen niets anders...
Ik ga afsluiten. Het duurt toch nog lang om dit te schrijven. Ik moet het nog steeds goed nalezen (en Mieke), veel fouten opnieuw tikken, ...
Heb nu hoofdpijn, wil languit naar de tv kijken met een Omerke bij de hand!
ps: Vrijdag hebben Joost en ik ons bierke geproefd. Resultaat? Zeer lekker, het wordt een zware oudejaarsnacht!
vlekjes
Hans
zondag 20 november 2011
maandag 7 november 2011
Het 1-septembergevoel
Vandaag mijn eerste schooldag gehad! Ik vond het schitterend, fantastisch. Dat doet goed aan mijn lijf. Er weer bij horen! Ja, het was wel een beetje spannend. Ik had het 1-september-gevoel. Te meer, mijn eerste uur was in de klas van Jitse. Voor hem stond eindelijk zijn papa voor de klas, of misschien toch niet ;-)
De voormiddag is heel snel voorbij gegaan. Lastig? Ja, toen de lessen voorbij waren. Maar het gaf me wel een aangenaam gevoel. Nog van dat. Maar door mijn huidige parttime job, kan ik morgen veel rusten en ook rustig voorbereiden voor woensdag. Ik hoop dat ik slaag in mijn opdracht. Het moet.
Nichtje, ik heb een fantastische dag gehad, maar ook een fantastisch weekend. Goed gegeten, een heerlijke chocoladefondue, 't MAS en boekenbeurs bezocht, gezellig weer en vooral gezellig gezelschap... Het was echt quality time! Ook nog meer van dat!
Hans
De voormiddag is heel snel voorbij gegaan. Lastig? Ja, toen de lessen voorbij waren. Maar het gaf me wel een aangenaam gevoel. Nog van dat. Maar door mijn huidige parttime job, kan ik morgen veel rusten en ook rustig voorbereiden voor woensdag. Ik hoop dat ik slaag in mijn opdracht. Het moet.
Nichtje, ik heb een fantastische dag gehad, maar ook een fantastisch weekend. Goed gegeten, een heerlijke chocoladefondue, 't MAS en boekenbeurs bezocht, gezellig weer en vooral gezellig gezelschap... Het was echt quality time! Ook nog meer van dat!
Hans
woensdag 2 november 2011
Heel voorzichtig positief
Vandaag opnieuw naar Leuven geweest. Bangelijk, bezoek bij professor De Vleeschouwer. Maar eerst nog een scan. Alweer anderhalf uur op de tafel gelegen. Ik had het echt lastig én fysieke pijn op mijn achterhoofd. Het was precies op een lemmet van een mes dat ik lag. 'k Had bijna gebeld toen ik daar lag, maar toen zei de dokter dat het nog maar vijf minuten meer was... Dus aftellen!
Na de scan spoedden we ons naar de consultatie met de prof. Eenmaal onze beurt, gingen Mieke en ik met een bang hartje naar binnen. De sympathieke prof vroeg hoe het was en viel al snel met de deur in huis. Op basis van de vandaag gemaakte scan ziet alles er oké uit. De goede pijl op het kladblad. Hij toonde de beelden en vergeleek die met eerder gemaakte foto's, toonde waar de restanten van de tumor zaten en verklaarde de verkleuringen. Een kleine bedenking is dat hij de protocols van de scans nog niet had. Als er iets niet in orde is horen we het volgende week.
Dat brengt ons natuurlijk bij de tweede pijl op het kladblad dat hij voor ons uittekende. Gezien de tumor door de patholoog op graad vier werd gesteld, blijf ik nog steeds onder strikte opvolging. Heel wat mensen bewaken mijn dossier (o.a. door studies) en wanneer er iets niet in orde is, word ik opgebeld. Dan wordt er chemo gestart. En, zei de prof, er zijn nog een aantal therapieën die nog in aanmerking kunnen komen (namen ken ik niet meer). Tijd heeft hier zijn voordeel. Want terugkomen doet hij wel (hopelijk niet), maar een timing kunnen ze niet zeggen.
Werkt het vaccin? Wellicht als er bij de eerste zes maanden niets terug te vinden is, werkt het. Zeker kunnen ze het nooit zeggen. Maar bij 1 op 5 patiënten heeft deze therapie een goed effect. Ik ga er dus vanuit dat ik die ene zal zijn...
Nichtje, positief zijn we wel. Ergens ook wel opgelucht. En, ik kan binnenkort weer parttime gaan werken, muziekschool en koor komen er weer aan, Chanté (waar jij en Lieven ook fel aan meewerkten) was een voltreffer. Maar het was echt een voltreffer! Fantastisch.
En op het einde van zowel Miekes als mijn vakantie... dan fladderen we er eens op uit. Quality time. Eindelijk!
Na de scan spoedden we ons naar de consultatie met de prof. Eenmaal onze beurt, gingen Mieke en ik met een bang hartje naar binnen. De sympathieke prof vroeg hoe het was en viel al snel met de deur in huis. Op basis van de vandaag gemaakte scan ziet alles er oké uit. De goede pijl op het kladblad. Hij toonde de beelden en vergeleek die met eerder gemaakte foto's, toonde waar de restanten van de tumor zaten en verklaarde de verkleuringen. Een kleine bedenking is dat hij de protocols van de scans nog niet had. Als er iets niet in orde is horen we het volgende week.
Dat brengt ons natuurlijk bij de tweede pijl op het kladblad dat hij voor ons uittekende. Gezien de tumor door de patholoog op graad vier werd gesteld, blijf ik nog steeds onder strikte opvolging. Heel wat mensen bewaken mijn dossier (o.a. door studies) en wanneer er iets niet in orde is, word ik opgebeld. Dan wordt er chemo gestart. En, zei de prof, er zijn nog een aantal therapieën die nog in aanmerking kunnen komen (namen ken ik niet meer). Tijd heeft hier zijn voordeel. Want terugkomen doet hij wel (hopelijk niet), maar een timing kunnen ze niet zeggen.
Werkt het vaccin? Wellicht als er bij de eerste zes maanden niets terug te vinden is, werkt het. Zeker kunnen ze het nooit zeggen. Maar bij 1 op 5 patiënten heeft deze therapie een goed effect. Ik ga er dus vanuit dat ik die ene zal zijn...
Nichtje, positief zijn we wel. Ergens ook wel opgelucht. En, ik kan binnenkort weer parttime gaan werken, muziekschool en koor komen er weer aan, Chanté (waar jij en Lieven ook fel aan meewerkten) was een voltreffer. Maar het was echt een voltreffer! Fantastisch.
En op het einde van zowel Miekes als mijn vakantie... dan fladderen we er eens op uit. Quality time. Eindelijk!
Abonneren op:
Posts (Atom)